Zrodlem wsparcia i inspiracji przy powstawaniu niniejszej publikacji byla osobowosc, ktora przy calym sukcesie ekonomicznym nie stracila swiademosci co do faktu, ze takze gospodarce i panstwu najlepiej sluzy sytuacja, w ktorej szkoly dbaja o ksztalcenie calego czlowieka, stad tez w centrum ich zainteresowan nie jest jego uzytecznosc, lecz czlowieczenstwo. Bylo to glowne dazenie Jana Henryka Pestalozziego.
W mojej ksiazce pragne przyblizyc podstawowe idee i mysli Pestalozziego oraz wskazac mozliwosci ich praktycznego wdrozenia. Nie uda sie nam bowiem ulepszyc edukacji tylko organizacyjna gorliwoscia i wiekszymi nakladami finansowymi. Sukces edukacyjny nastapi wowczas, gdy baczyc bedziemy na owe ponadczasowe zasady, ktore zidentyfikowal i sformulowal dla potomnosci Pestalozzi.
Moich czytelnikow upatruje w osobach nie tylko zwiazanych z ksztalceniem,lecz takze politycznie odpowiedzialnych za edukacje, jak rowniez w ojcach i matkach, i we wszystkich ludziach, ktorym lezy na sercu dobro dorastajacego pokolenia i wywieranie wplywu na ksztalt szkolnictwa.